جرقه های اولیه این اتفاق را می توان ارجاع داد به فضای خاص سال 84 و کنایه ای که آیت الله جوادی آملی خطاب به طرفدارن جریان دولت زد و گفت: من در انتخابات قبل به نامزدی رای دادم که رئیس جمهور نشد و نفر مقابل او 20 میلیون رای آورد ولی یک نفر از 20 میلیون نفر سراغ من نیامد که اعتراض کند اما هنوز این آقا رای نیاورده طرفدارانش در منبرها این کارها را می کنند.

این اعتراض یکی از معلمین سرشناس اخلاق به اخلال گری هایی بود که در حین سخنرانی او توسط طرفدارن دولت شد که گویا سرآغاز سلسله اقدام ها و ناتمام گذاشتن سخنرانی هایی بود که از بلندگوهای آن حرف هایی انتقادی به سمت دولت روانه می شود. یک سال بعد(سال 85) با حضور آیت الله هاشمی رفسنجانی در قم برای سخنرانی در شبستان امام خمینی(ره) حرم حضرت معصومه(س) باز هم این اتفاق تکرار شد اما با ابعاد گسترده و عجیبی که تعجب همه را برانگیخت.

ادامه مطلب